tamang kwento

sana pwedeng lumipad talaga. 'yung tipong unli zipline malayo sa lahat.malayo sa'yo.

Antagal kong nawala kaya tamang kwento muna ko. Pero bago ‘yun, paumanhin sa matagal ko ngang absence at sa matagal na pagkakatengga netong blog ko. May malalim na dahilan ‘to. Pero akin na lang ‘yun. Bababaw na kasi siya ‘pag nalaman niyo. Haha.

Pangalawa, apat na ‘yung followers ko! Salamat sa nadagdag. Kahit hindi ko alam kung ka-follow follow ba talaga ‘tong blog nato. At salamat lalo kasi kahit walang bago sa blog ko these past few days e andami pa ding nadagdag sa pageviews. Ehem. Hindi ko talaga alam kung ilan ‘yung readers neto at kung sinu-sino. Me ilan lang akong kilala pero salamat pa din. Kung sino ka man/man kayo, sa pagbasa at pagtitiis sa walang kakwentakwenta kong mga drama.

Ayun nga. Bakit nga ba ko nawala? E kasi summer. Ano ba? Rampa mode! Di ko na ikekwento ‘yung pinakamaliliiit na detalye. Nakakapagod ‘yun bukod sa masyadong space consuming. I-highlight na lang natin ‘yung dapat i-highlight.

Una diyan ‘yung overnight swimming ng Rizal. Disappointed, uhmm. Well, medyo. Kasi kung tama ‘yung pagkakatanda ko, 56 kami nun pero 17 lang ‘yung sumama. 16 nga lang kasi ‘yung isa sa labimpito e hindi naman namin kaklase nung fourth year. Kung ilan ‘yung wala, ikaw ng bahalang mag-minus. Bobo ko sa math. At katulad ng dati, grupo grupo pa din kami. Merong andun sa kabilang dako ng pool, meron sa kabila at meron sa gitna. Ewan. Mahirap na nga sigurong baguhin ‘yun gaano man gustuhin. Anyways, wala naman akong pake kung ma-deads kami ng hindi magkakasundo. Ayoko ding plastikin ang sarili ko ‘pag sinabi kong gusto ko talaga ‘tong mangyari kasi hindi naman bago sa ilan na meron talaga kong ayaw sa klase. Buti na lang graduate na kami. Pero dyusme, tinatry ko with all my might na umaktong okey sila sakin maging okey lang kahit sooooooobrang hirap. Hindi pamamlastik ang tawag dun. Pero kung ‘yun ang gusto mong itawag, sapat na din. Wala din kasi kong maisip na tawag. :P

Ang nagpasaya talaga sakin ng todo ay ‘yung pagtambay nung pinakamalalapit saking Rizalista sa bahay namin bago ‘yung swimming. Pre-nuptial kumbaga. Wala lang. tamang lamon, tamang kwento, tamang tawa. Namiss ko sila ng sobraaaaa!

FINGER. ‘yan ‘yung word of that day. Kasalanan ‘yan ni Marlon Robles Shia. I-add niyo siya s fb at siya mismo tanungin niyo kung bakit. Haha. Pero wagas na wagas ‘yung tawa ko dito, as in. endless!

Come the overnight swimming… parang wala lang. ayun langoy. Katulad ng dapat mangyari. Ang best part ay ang kwentuhan with the mosquitoes sa umbrella chair with BET, EZEK, LIGHT, SIZ at BRAD. Tamang kwento ulit. Di nagsawa kahit sila din ‘yung kakwentuhan ko nung nasa bahay pa. the best talaga ‘yung company nila kahit tamang lait sila ke ANO. Sapat lang. kahit maling mali ‘yon! Haha.

Nakakaguilty tuloy kasi feeling ko etong mga oras nato tumtawag si CHONG para magpatulong kasi hindi siya makapunta don sa resort though dakila ‘yung pagnanais niya. Tsss. This made me half-hearted sa saya sa gabing ‘to.

Pakatapos nung madaling araw na, inaantok na kami. Hayup naman kasi. Walang pahinga simula umaga. Puro daldal at kain. Masarap naman talaga itulog ‘yon sa gabi. Kaso nga me overnight swimming effect kami. Ganunpaman, nagawa naming magbonding habang tulog. Nakaikot kami dun sa umbrella chair at nakayukyok sa mesa. Plakda! Pero eto ‘yung pinakanaenjoy ko. Yeah! We slept together. Imagine? Kami lang ang nakakapagbonding ng tulog. Walang salita, walang kilos. Tamang meme lang.

After neto, tamang tulog ako sa bahay… mother’s day. Hinarana namin si inang mother and dude, she cried. Bleeeh. Mali. I cried. Haha. Baliw. Ako ‘yung naapektuhan ng pakilig mode naming magkakapatid. Tsss. Such emo kid in me!

Days later, bilang naniniwala ako na ang goal kung bakit me summer e para magkulay ulikba, swimming ulit! Feeling ko, naachieve ko naman ‘yung goal, di nga lang achieve na achieve. Ayoko namang agawan si Jillian Ward ng role sa Luna Blanca which reminds me na ayoko sa mga batang artista. Feeling ko kasi deprived sila sa magandang childhood. Haha. I recall, nung bata kasi ako, madalas akong PILITIN kumanta sa taas ng table at binibigyan ako ng pera. Sauce! Pag ngayon pinagawa ‘yun sakin, baka ipatong ko ng duguan ‘yung bungo ng magrerequest sa table. Pero dahil batang pabiba ako, ginagawa ko pa din :P okay. Going back… nagswimming kami with mommy’s officemates and their families. The best!!!

E kasi close naman talaga kami. Tapos, andaming bata!!! Kung hindi obvious sa mga albums ko sa facebook, sige, sasabihin ko na, mahilig ako sa CUTE na bata. With emphasis on the word cute. Haha :D mas mahaba ‘yung pasensya ko sa kanila e. uhmm.. ayun. Ginawa nila kong photographer as usual bilang ako ang me dslr at hindi sila gaanong maalam don (I won’t claim na magaling akong photographer, though.) pero ‘yun nga.

Wall climbing, rappelling, zipline! Tatatatataaaaah! I tried wall climbing and zipline pero ‘yung rappel? Sauce! Kabisado ko sikmura ko. Alam kong magkakalat ako pag ginawa ko ‘yun kaya hindeeeeee. Haha. Natapos naman. At bilang vain silang lahat, I was left to upload almost 600 photos. Look at that. Pero ayos lang. madaming pagkain e. masaya ko :D

Pero me natutunan ako sa rampang ‘to…

UNA: wag kang magpachix ‘pag alam mong ate ka. Sayang ang porma sa dami ng utos. Nakakawala ng poise mag-alaga ng bata. Pero kung trip mo talaga magpachix at umemote ng mabuti, gora! Walang pipigil sa’yo.

PANGALAWA: next time, magdadala ka ng netbook. Wala na atang lugar na walang Wifi ngayon. Okay?

PANGATLO: pag sasama ka sa isang jeep ng taong mas vain pa sa’yo, siguraduhin mong full charge ‘yung camera mo. Huhu. Btw, napagod ng lubusan si Chera (my cam). Napalowbatt nila nung tipong jumpshot na.

PANG-APAT: magdala ng ballpen at papel lagi kasi alam mong baliw ang utak mo. Biglang inatake ng ideas kung kelan ka nakalublob sa pool o kaya nakatanga sa harap ng madaming tao.

PANG-LIMA: pag andyan ‘yung crush mo, sunggaban mo na. aarte arte ka pa kasi, umuwi ka tuloy na wala man lang picture kasama siya. Aaaaaaargh! Eto ‘yung pinakamasaklap! Andun na e! ‘yung idol ko lang naman. ‘yung malupit na nilalang na nagturo sakin magbasa ng komiks. ‘yung taong me malupit na kamay na nagdrawing kila Porky at Manila Man. Tssss. Matagal ko ng crush ‘yung kamay niya. Hindi man lang ako nakapagpapicture sa kanya. Apaka-pa-virgin effect kasi! Moriones! Kasalanan ko ba ‘yun e totoo naman? Basta, next time. Kung me next time pa.

Ayaaaaan! Ayan ang highlight ng one week or more ko atang pamamahinga sa mundo ng facebook at blogger. Anyway, you won’t have any reason to miss me again ‘coz as you see, I’m back.

Pepestehin ko na ulit ang araw araw niyong eksistensya at palulungkutin ko na naman kayo (that I can promise.) btw, my next blog is written because of GAB at kwento niya din ‘yon. Mabenta. Haha.

Nga pala, egzayted much ako. Haharap na si CJ Corona sa senator judges on Tuesday! At mukhang matatapos ang trial ng hindi natutuloy ang plano naming pumunta sa senado. Tsk. Cruel world. ‘yang mga plano plano kasi na yan e. laging palpak.

O sya, napakahaba na nito. Na-bore ka ba? Well, wala akong pake. Antagal ko nawala e. Binawian ko lang kayo. So there. Sorry if my ideas were jumping, inaantok ako. Haha :D

Pahabol… Wala ka naman talagang mkukuhang maganda sa swimming. Bukod sa nenegra ka dahil sa tapang ng chlorine, uuwi kang me sandamakmak na pasa, gasgas at pilay. At madaming madaming pagod. ‘yung tipong feeling mo paghiga mo sa kama, pinulikat ‘yung buong katawan mo kanina. Ganun. ‘yun nga lang ‘pag hindi mo ‘to ginawa, wala kang summer themed prof pic at cover photo. Yow! Di ka in! tahahaha… (evil laugh)