Hindi ko po kayang pigilan. Sorry.
Nagawa ko na po. Sorry.
Hindi ko po kayang mawala. Sorry.
Sana kayang tanggapin ng mundo 'yung sorry ko kasabay ng pagtanggap nila sa kung anumang meron tayo. Pero sabi mo kagabi, wala naman di ba? Na pagkatapos ng lahat, wala naman talaga.
Mali ako ng intindi. Sorry.
Nag-assume lang siguro ko. Sorry.
Nadala lang ako ng mga yakap mo. Sorry.
Sana tayo na lang para pwede pang ayusin. Sana merong "tayo" para alam ko kung anong tatapusin. Pero sabi mo kagabi, wala naman di ba? Tinatanong mo pa nga kung ilang sakit pa kailangan para matauhan na ko. Hindi ko din alam e.
Nakukulitan ka na sakin. Sorry.
Gusto mo ng tigilan kita. Sorry.
Ayaw mo na. Sorry.
Kung mauutusan lang 'yung puso mapagod. Kung susunod lang siya. Nakakapagod din naman umiyak. Pero mas lamang kasi yung sayang bigay mo kesa sa sakit. Mas lamang pa din yung katotohanang mahal kita kesa sa pait.
Sorry. Hindi ko po kayang pigilan.
Sorry. Hindi ko po kayang mawala.
Sorry. Alam ko pong mali.
Pero masaya po ako e. Pwede po ba kalimutan ko muna 'yung tama at hindi?
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento